Regeert de middelmaat?
Of is het zo dat het overgrote deel van de huidige samenleving bang is om zijn kop boven het maisveld te steken? Want ja, als jij degene bent die een andere beslissing neemt dan die “gangbaar” is binnen je familie, organisatie, school of in de straat. Dan riskeer je daarmee natuurlijk ook dat andere mensen iets van je vinden. Als jij afwijkt van een procedure, simpelweg omdat deze niet meer aansluit bij waarvoor het ooit bedacht was. Namelijk de beste oplossing voor dat niet gemiddelde kind, meedenken met je klant en nu eens echt luisteren naar de onderliggende behoefte van degene tegenover je. De snelste en beste zorg voor je patiënt op dat moment. Ook als het even niet in het bestaande afvinklijstje van je dagelijkse taken staat.
Waarom volgen we eigenlijk een bepaalde procedure,. Wat was ooit het doel van deze regels. Draagt deze nu nog steeds bij aan het uiteindelijke doel en de beleving en hulp van onze klanten, leerlingen, patiënten ……
Weet je het antwoord niet,
Dan is het wellicht tijd om deze procedure eens kritisch onder de loep te nemen en hier iets mee te gaan doen. En niet volgend jaar als het kalf verdronken is …. Nee nu, jij hoeft niet te wachten tot anderen het initiatief nemen.
Wat opvalt is dat we ons massaal verschuilen achter de regels en procedures. En als er iets niet goed gaat kunnen we ons heel makkelijk hierachter verschuilen. Tja ik kan daar niets aan doen dat zijn nu eenmaal de regels, ik heb ze ook niet bedacht. Of, ja je hebt helemaal gelijk maar ik heb gewoon de bestaande regels gevolgd. Of nog zo’n dooddoener; ik kan er niets aan doen dat hoort niet binnen mijn functie. We denken daarmee zelf als persoon zonder kleerscheuren weg te komen als iets mis gaat.
Dat we daarmee totaal niet meer klantgericht zijn of echt het verschil maken voor een klant, in relaties op sportclubs, op scholen met kinderen doet er kennelijk minder toen. Vooral binnen in de politiek of andere overheidsinstanties maken we hier een gewoonte van.
Een groot deel van onze maatschappij is kennelijk liever een veilige volger die zelf zo min mogelijk kleerscheuren wil oplopen. Wel het succes maar niet de mindere leuke kant. Niet de weg van het beste het beste resultaat voor de klant, dat ene kind op school, of die klant die zijn auto wegbrengt. Voor die man die bij je komt voor psychologische hulp en voor het eerst in zijn leven zich kwetsbaar opstelt.
We nemen liever de veilig route, dat wat ons is verteld of voorgeschreven ooit. Als er onderweg iets anders nodig blijkt te zijn om ervoor te zorgen dat zaken echt goed worden opgelost vinden we het lastig om nog echt verantwoordelijkheid te pakken. Want stel je voor dat je dat je dat dan later ergens terugkrijgt op een manier waar je niet echt op zitten te wachten.
Kom op mensen, pak je verantwoordelijkheid. Blijf kritisch kijken of regels en procedures nog steeds brengen waarvoor ze ooit zijn bedacht. Erken vergissingen en fouten en doe er iets mee zodat we leren van dingen die misgaan en ontwikkelen om te veranderen. Durf zelf beslissingen te nemen, en dingen die altijd zo waren en niet meer blijken te werken aan te kaarten.
Beloof niet alleen maar pak door! Durf te veranderen van oude gewoontes en gebruiken af te stappen, je nek uit de steken. En ja daar hoort ook bij: soms eens ongezouten kritiek krijgen omdat mensen het niet met je eens zijn of er anders over denken. Niet altijd een volger maar een leider ….
En nee dat zit hem niet altijd in de titel
Gelukkig zijn ze er nog wel: die leiders.
Blij dat ik ook een aantal van dat soort mensen om mij heen heb en heb gehad de afgelopen twee jaar. Ook al waren er heel wat volgers, die paar leiders vallen daarin dan op. En geloof mij dat waren lang niet altijd de mensen die de titel manager/leider hebben.
Jullie hebben mij en de kinderen de hoop gegeven, hoop dat er mensen zijn die wel doorpakken en het verschil voor ons willen maken. Die verder kijken dan naar de bestaande regels en procedures.
Jullie zijn die mensen die een wereld van verschil maken
Wie volgt ………….