Zo luidde de kop van een titel in een tijdschrift!
Strekking van het artikel: als iemand iets doet of vraagt of simpelweg hallo zegt en je reageert niet dan communiceer je eigenlijk ook. Je laat die ander duidelijk weten dat je het er niet mee eens bent maar je spreekt het ook niet uit dus de ander moet maar raden wat je ervan denkt.
En zo is het en wat verschrikkelijk veel moeite heb ik daar mee, sterker nog het zit extreem in mijn allergie
Mensen die negeren als ze iets vinden of als ze eigenlijk het er niet mee eens zijn, iemand irritant of een zeurpiet vinden, van mening verschillen. Mensen die een hele vergadering niets zeggen en ja knikken bij het wat vinden we ervan. Maar zodra ze buiten komen tegen een andere collega zeggen: zo dat is een stom idee zeg. Of nog erger: van die mensen die heel geïnteresseerd en blij tegen iemand doen en zodra die persoon weg loopt tegen een derde persoon zeggen: jezus heb je haar weer, loopt altijd te zeuren.
Die mensen die altijd positief zijn en ja tegen alles zeggen in je gezicht, maar ondertussen het totaal niet met je eens zijn of moedwillig de boel saboteren. Omdat ze niet de ballen hebben gewoon een mening te hebben. Of misschien omdat ze aardig gevonden willen worden voor de buitenwereld. Maar ondertussen zorgen ze onderhuids er wel voor dat andere mensen niet weten wat er speelt of ondermijnen ze stelselmatig dat je op een goede manier ergens iets aan kunt veranderen.
Ik snap best dat niet iedereen even mondig is en dat is ook prima overigens. Maar ga dan niet achteraf wel zitten klagen of zeiken over dingen of andere mensen. Of erger nog in iemands gezicht heel aardig doen of ja zeggen en iemand laten denken dat hij/zij je commitment heeft of dat je iets accepteert. Persoonlijk vind ik dat eigenlijk nog veel minder respect voor iemand hebben of voor een situatie als dat je op een rustige manier tegen iemand zegt: joh als ik heel eerlijk ben hebben wij niet helemaal een klik, of ik hoor wat je zegt maar ik kan het allemaal niet zo goed erbij hebben zelf. Ik sta niet helemaal achter dit idee en dan vind ik het lastig om het te gaan doen.
Dat vind ik persoonlijk respect hebben voor elkaar. Is dat spannend om dat te doen?
Ja natuurlijk, want je riskeert dat de ander zich gekwetst voelt of dat hij/zij je even niet zo leuk vindt of misschien teleurgesteld is dat zijn/haar idee niet door iedereen zo top gevonden wordt. En uiteindelijk willen we natuurlijk allemaal (ook degene die het hardst roepen ik niet) erbij horen.
Zo wil ik blijven en zijn. En soms vinden mensen je dan direct of te kritisch of een zeurpiet. Nou ja dat is dan zo. Je weet in ieder geval bij mij 1 ding zeker: ik zeg niet in je gezicht dat ik het met je eens ben of zo leuk vindt als ik dat niet oprecht vind. En ik hou van mensen die dat ook naar mijn doen. Niet op een botte onaardige manier. Maar gewoon eerlijk en oprecht. Je hoeft niet met iedereen te klikken of het overal mee eens te zijn. Maar dat doen alsof is wat mij betreft nog veel erger.
Confronterend: jazeker maar je weet in ieder geval wel 1 ding. Je weet waar je aan toe bent en kunt zelf de keuze maken of je hierin mee gaat of niet, je geeft de ander ook op die manier de gelegenheid en het respect wat hij of zij verdient.
Oh wat krijg ik een jeuk van die jaknikkers die daarna nee doen. Liever iemand die tegen me zegt: jezus Suus ik ben het echt zo niet met je eens, ik vind het niet leuk wat je zegt. Weet je waarom: dan weet ik zeker dat iemand mij genoeg waardeert als persoon en dat ze dus de moeite nemen om feedback te geven. En dat is dan soms even slikken, maar daar kan ik wel wat mee. Of niet en dan heb ik ook de keuze zelf om te kijken wat ik daar mee wil of doe. En andersom heb jij dat ook!
Niet communiceren is inderdaad ook communiceren, alleen een voor mij niet heel respectvolle manier. Eigenlijk staat het wat mij betreft een beetje gelijk aan iemand negeren en ook je geeft iemand ook niet de gelegenheid of het vertrouwen iets te kunnen veranderen als je niets zegt!