Eigenlijk zeg ik het tegen iedereen om mij heen.
Vraag om hulp als je het niet redt of als je iets moeilijk vindt
Maar voor mezelf vind ik dat verdomde lastig
Er zit toch ook in mij iets van: kom op laat je niet kennen, gewoon even een stapje harder, wees niet zo’n softie
Ik bijt soms nog liever mijn tong af dan anderen om hulp vragen. Ik wil toch liever dat ze mij zien als die sterke vrouw
Ik weet dat ik het hierdoor onnodig moeilijk maak voor mezelf maar ook voor anderen. En ook dat ik zo niet echt het goede voorbeeld geef naar al die mensen en mijn kinderen waartegen ik zeg: vraag gewoon om hulp, je kan het niet allemaal alleen. Mensen helpen graag. Ik hoor het mij allemaal zeggen.
Maar het voelt gewoon toch een stuk prettiger voor mij om hulp te kunnen bieden en nodig te zijn,
als om hulp te moeten vragen en afhankelijk te zijn van anderen.
Alleen ik word hier de laatste meer en meer met mezelf geconfronteerd, het gaat me allemaal niet alleen lukken. Sterker nog ik had niet meer overeind gestaan als ik niet al die hulp al had gehad het afgelopen jaar.
Maar oh wat voelt dat als een drempel en oh hoe moeilijk vind ik dit.
Ik kan alleen al voor het vragen of de kinderen met iemand anders van en naar school mee mogen rijden toch behoorlijk lopen piekeren.
Pfff kan ik dit nu weer vragen, vorige week heb ik dat ook al gevraagd aan die persoon en wat als ze nou geen nee durven zeggen terwijl het eigenlijk niet uitkomt ….
Ligt dat aan anderen,
Nee hoor totaal niet, iedereen biedt het aan alle kanten aan.
Het ligt aan mezelf,
Heb dat altijd lastig gevonden.
Ik heb meegekregen dat het goed is om je eigen boontjes te kunnen doppen en daarnaast heb ik altijd een extreem gevoel van onafhankelijk van anderen te willen zijn gehad.
Dan schiet ik vervolgens wel in de stress als het allemaal teveel wordt en er te veel dingen zijn die moeten tegelijkertijd.
Dan kan ik soms een wat ongeleid projectiel in mijn reacties en emoties.
Terwijl ik eigenlijk wil zeggen: het is me allemaal even teveel ik heb hulp nodig
Of ik weet het gewoon allemaal even niet meer.
Pfffff wat zit ik op zo’n moment mezelf in de weg.