- Een mail van de gemeente naar het mailadres van je man ,die net drie dagen ervoor is overleden. Onderwerp: aanmelden overlijden
- De juf die je kind een opdracht geeft net als de rest van de klas; wat is het leukste wat je met papa doet
- De bank die er maanden over doet om je hypotheek over te zetten en die als je na het tiende telefoontje de urgentie aangeeft doodleuk zegt: ja we zitten midden in een reorganisatie
- De vergelijking van mensen: ja ik weet wat je doormaakt, ik ben net gescheiden
- De gemeente ambtenaar die je zegt: het spijt mij mevrouw voor het ophalen van de paspoorten van uw kinderen moet u toch echt een machtiging hebben van uw man. Lees dezelfde gemeente die eerdere mail had verstuurd. Als ik dan rustig zeg dat gaat een beetje lastig worden, het gewoon nog drie keer herhalen.
- De zwemschool waar je uitgebreid contact mee hebt gehad en die desondanks toch bij het behalen van zwemdiploma A omroepen, willen de papa en mama van … naar voren komen
- De juf die niet begrijpt dat het voor een kind best confronterend is als hij zijn papa net heeft verloren en gewoon net als de andere kinderen een vaderdag kado moet maken.
- De apotheek die tot drie keer toe in 8 maanden tijd medicijnen meegeeft op een totaal andere naam en dan blijft zeggen, nee hoor dit komt nooit voor. Hoe geloofwaardig kun je nog zijn
- De notaris waar je bent en waar je begint te huilen als je het paspoort van je man overlegt en dan gewoon glashard zegt: ja nee hoor hier kan ik helemaal niets mee.
En helaas zo kan ik nog wat kantjes vullen. Het meest frustrerende gesprek met een bedrijf dat zich Reflexxie durft te noemen laat ik even achterwege. Reflecteren kunnen ze in ieder geval zelf niet dat is alles wat ik erover wil zeggen.
Ik kon mij altijd verbazen als ik dit soort verhalen in het verleden van anderen hoorde. Nee joh dat is een grap dacht ik dan. Maar helaas dit is de realiteit. Geroddel, het niet nadenken over wat je zegt, je niet kunnen inleven in het verdriet van de ander of het interesseert je gewoon geen reet misschien.
Dat kan maar na vandaag weer zo’n gesprek en nu met de verzekeringsmaatschappij ben ik er even helemaal klaar mee. Het zit mij tot hier en dat moet ik even kwijt….
Want weet je ik ben niet de enige; ik sprak vandaag een andere lotgenoot en die heeft hier gewoon ook dagelijks mee te maken. En ja ik weet het, ik zou mij er niet druk om moeten maken en gewoon moeten denken: Suus dit is het emotioneel onvermogen of gebrek aan empathie aan de andere kant.
En soms, heel soms lukt me dat ook.
Maar vandaag even niet