03.58 als ik plotseling weer wakker schrik
Ik voel naast me, maar er is alleen ik
Buiten een volle sterrenhemel maar ik zie de pracht even niet,
omdat mijn gedachte toch weer naar die afschuwelijke dag toeschiet.
Slechts 296 dagen, 13 uren, 6 minuten gingen voorbij sinds je er niet meer bent
wat mensen ook zeggen het is een gemis wat nooit went.
Want of het nu koud is of juist heel warm en ik voel uit gewoonte naast me op zoek naar jou,
Iedere keer weer het gemis van de degene waar ik van hou
Toch loop ik toch maar weer een rondje door het huis in de nacht,
en komen alle herinneringen naar boven die het ons bracht.
Dan komen de tranen weer daar midden in de nacht,
en ik zeg je naam wel 100 keer heel zacht.
Plots kan ik ook toch de sterrenpracht weer zien,
ben je op die manier toch nog even bij mij nu hier misschien